Diyarbakır'da kamu kurum ve kuruluşlarının yakınlarında daktilolarıyla dilekçe yazarak geçimini sağlayan arzuhalcilerin sayısı 5'e düştü.

Diyarbakır Valiliği'nin karşısındaki kaldırımda, bir duvar dibinde arzuhalcilik yaparak geçimini sağlayan 8 çocuk babası 74 yaşındaki Remzi Filizay, hem çocuklarını okuttu, hem de çocuklarından 5'ini evlendirdi. Filizay'ın okuttuğu çocuklarından 2'si öğretmen, 1'i mühendis, 1'i de doktor oldu.

24 YILDIR ARZUHALCİLİK YAPIYOR

Türkiye'nin çeşitli yerlerinde infaz koruma memuru olarak görev yaptıktan sonra 1994 yılında Diyarbakır'da arzuhalciliğe başlayan Filizay, çeyrek asır arzuhalcilikle geride bıraktığını aktararak, arzuhalciliğin eskiden karlı bir meslek olduğunu söyledi. Eskiden günde 40 dilekçe yazabildiğini belirten Filizay, şöyle konuştu:

''8 çocuğum var, 5'i kız, 3'ü erkek. Ben zor şartlar altında onları okutuyordum. Emekli maaşımla onları okutmak beni çok zor durumda bırakacaktı, ben de bu işi yapmaya başladım. Allah'a çok şükür çocuklarımı okuttum. 3 kız ve 2 erkek çocuğumu evlendirdim. Eskiden arzuhalcilik karlı bir meslekti, iş çoktu. Bütün devlet kurumları hemen hemen bu civardaydı. Günde 20, 30, 40 dilekçe yazıyorduk ve yetişemiyorduk. Bugün artık sona gelindi işimiz. Gün oluyor siftah etmiyoruz, gün oluyor 1, gün oluyor 2, gün oluyor 3, gün oluyor 4 tane. Böyle yani sona gelindi. Bırakma niyetindeyiz artık. Teknolojinin ilerlemesiyle bizim işimiz çok etkilendi. Çünkü bilgisayar çıktı, her evde en az lise mezunu, üniversite mezunu bir kişi var. Hazır dilekçeler çıkmış, herkesin cep telefonunda dilekçe örnekleri var. Zaten çoğu vatandaş kendi dilekçesini kendisi yazabiliyor.''

1800'lü yıllardan bu yana ayakta kalmayı başaran arzuhalcilik, günümüzde teknolojinin gelişmesiyle birlikte yok olmaya yüz tutan meslekler arasında. (DHA)