Acıyı duyabiliyorsan canlısın,
Başkasının acısını duyabiliyorsan insansın, demiş Lev TOLSTOY. 
          Biz insanlar, her duyguyu yaşayabilecek fıtratta doğduk. 
Aşkı da,
Sevgiyi de,
Saygıyı da, 
Hüznü de,
Acıyı da yaşar ve hissederiz. 
          Bu hayatta bizlere acı veren, yüreğimizi acıtan, sancıtan, birçok olay, durum yaşarız. 
          Manavgat’ta yaşanan orman yangınının vermiş olduğu ağır tahribat olan ağaçların kül olmasını, hayvanların diri diri yanmasını, bin bir emekle, belki de gecesini gündüzüne katarak yaptığı iki göz bir odalı evinin saman gibi cayır cayır yanmasını iki gözü iki çeşme içinde izleyen Ayşe teyzenin ve Ali amcanın serzenişini hissedebiliyorsak insanız. 
         ...
         Karadeniz’de meydana gelen sel felaketinde aylarca büyük bir emekle sürülen tarladaki hasadın yağmur suyuyla birlikte sokakların arasında metrelerce süzülmesini, kurtulmak için çırpınan kedinin, köpeğin çaresizliğini ve yine kutulmak için ağacın dalına tutunan ama her an dal, suyun kuvvetine dayanamayıp kırılacakmış hissinin verdiği korku ile bir yardım eli bekleyen Fatma’nın çaresizliğini hissedebiliyorsak insanız. 
        ...
         Kahramanmaraş’ta gecenin bir vakti meydana gelen depremde en masum haliyle uyuyup, acı içinde bin bir çığlıkla uyanan bebeğin büyük büyük balyozların altından uzattığı ufak parmakların acısını hissedebiliyorsak insanız. 
         Kilometrelerce uzakta olan insanların saatlerce hatta günlerce haber alamadıkları sevdiklerinden “Bir ümit sevdiklerimizi tekrar görebiliriz! “ hüznünü hissedebiliyorsak insanız. 
        ...
        Van Çaldıran’da meydana gelen çığ felaketinde kilolarca karın altında nefessiz kalıp bir ömür sevdiklerinden uzak kalacak insanların, arkalarında bıraktıkları eşlerinin, dostlarının acısını hissedebiliyorsak insanız. 
          ...
      Tüm bu olaylar yaşanırken; 
       Annemiz,
       Babamız,
       Abimiz,
       Ablamız,
       Eşimiz,
       Dostumuz olmayan insanların yaşamış olduğu bu acıyı kimimiz gömeriz yüreğimizin en derinine, hiç kimseye izah edemeyiz yaşadığımız acıyı ama yüreğimizde veririz mücadelesini. 
       Kimimiz de emek verir bir daha bu acılar yaşanmasın diye, önlem alır tekrarlanmasın diye durum tam da böyle iken başkasının acısını hissedebiliyorsak insanız.