Değerli okurlarım, saygı değer futbolseverler, emektar futbolcu kardeşlerim, hepinizin malumu uzun zamandır  köşemde yazmadım, daha doğrusu yazmak hiç gelmedi içimden. Çünkü son birkaç aydır Hakkâri futbolu o kadar kötü bir hale getirildi ki yazmak bir kenara futboldan nefret eder hale geldim. Ama siz değerli okurlarımızdan ve futbolcu kardeşlerimizden o kadar çok ısrarlı talep aldım ki ‘’ Futbolumuz uçurumun kenarında hocam, niye dile getirmiyorsunuz niye köşende belirtmiyorsun, halimiz içler acısı, sesimiz olun tekrar’’ feryat figanları ile karşı karşıya kaldım ve bu hafta tekrardan onların sesi olmaya karar verdim.

Peki futbolumuzu, kulüplerimizi uçurumun kenarına iten sebepler nedir diye. Nedir futbolcularımızı sahipsiziz isyanı noktasına getiren durum. İşin tek cümlelik bir cevabı var aslında ama biraz açmak istiyorum bu tek cümlelik konuyu.

Her şeyden önce ilimizin maalesef tek semt sahası diyebileceğimiz bir stadı olması ve onunda bir ilin şehir stadı olmasına yakışmayacak derecede küçük ve yetersiz olması futbolumuzun gelişimi ve ilerlemesi açısından büyük bir sorun. sezon öncesi stadımızın onarımının çok geç yapılması,yetişmemesi ve hiçbir kulübümüzün sezona idman yapamadan görmesi kulüplerimizi ciddi bir şekilde sıkıntıya sokmuştur.Ancak geçen hafta sayın valimiz, sayın Emrullah GÜR, Milletvekilimiz Sayın Husret DİNÇ Ve Gençlik spor il müdürümüzün Ankara’da Gençlik ve Spor Bakanı ile yaptıkları geniş kapsamlı görüşme neticesinde Sayın Cumhurbaşkanımızın sözünü verdiği 12 bin kişilik şehir stadı ve birkaç nizami amatör müsabaka oynanacak stad projesinin bahar ayında inşaatına başlayacağı müjdesini aldık. Bu durum bir nebzede olsa ümitlerimizi yeşertti.

Ancak kulüplerimizin hali o kadar içler acısı bir halde ki sahipsizliğin desteksizliğin vermiş olduğu acı tablo bize futbolumuzun uçurumun kenarında olduğunu açıkça göstermektedir. İlimizde faaliyet gösteren tüm kulüplerin başkanları, antrenörleri ve yöneticileri aslında birer kahramandır ama maalesef bu kahramanlar sahipsizlikten kaderlerine öyle terk edilmiş ki adeta diri diri toprağa gömülmüşlerdir. Sebebi şu ki ülkemizin en geç nüfusuna sahip ilimiz gençliğinin coğrafi ekonomik ve sosyal bunca sıkıntılarının içinde tek tutundukları aktivite olarak gönülden sarıldıkları futboldur. İlimizde bu uğraşı canı gönülden veren tek sevdası futbol olan yönetici ve antrenör arkadaşlar kurdukları ve ligde mücadele ettikleri kulüpleri artık ayakta tutacak yaşatacak güçleri kalmadı. Ekonomik yetersizlikler, kulüplerin gelirinin olmaması ayakta kalması tamamen devletimizin ve iş adamlarımızın vermiş yada vereceği desteğe endeksli bu faaliyetlerini sahipsizlikten artık yerine getirmeyecek hale getirdi.

Maalesef devlet büyüklerimiz ve iş adamlarımız son iki yıldır kulüplerimize ihtiyaçlarını yerine getirecek maddi desteği vermemektedirler. Kulüp yöneticileri ve antrenör arkadaşlarda kulüplerini ayakta tutmak adına görüyoruz ki ceplerinden kısıtlı paralar harcayarak ayakta kalmaya çalışmakta ancak çoluğunun çocuğunun rızkından kısarak yapılan bu fedakarlık ve bazı yönetici arkadaşların kendilerini ciddi riske sokarak eşlerinden habersiz krediler çekerek ayakta kalmak uğruna verdikleri bu takdir edilecek gayret maalesef yeterli olmuyor ve tek kelime ile herkesi batma noktasına getirdi.

Büyüklerimizde son iki yıldır tüm desteklerini sadece kadın futbol takımına vererek diğer tüm amatör kulüplerimizi adeta kaderlerine terk etmişlerdir. Kadın futbol takımı elbette ki sahiplenilmeli vedesteklenmeli ancak bu ilde faaliyet gösteren diğer tüm amatör kulüpler bir kenara itilmesi, tüm kapıların diğer kulüplere kapatılması  maddi-manevi tüm desteğin sadece kadın futbol takımına verilmesi son derece yanlış bir şey ve bu durum kulüplerimizi kapanacak noktaya getirdiği gibi tüm gençlerimizi küstürdüğünü büyüklerimizin bilmesi gerekmektedir.

         Son olarak sezon öncesi bazı kulüplerimizin yönetici ve antrenörlerinin bana göre son derece çirkin yöntem ve söylemlerle başka kulüplerdeki futbolcuları adeta kandırmaya çalışarak yalan yanlış vaatlerle transfer etmeye çalışma çabaları futbolumuza gelecek açısından ciddi zararlar verdiği gibi aramızdaki sevgi saygı bağını iyice yok etmiştir. Hiçbir emek vermeden başlarının yıllarca emek vererek yetiştirdiği futbolcuları kahve köşelerinde dedikodularla, yalanlarla kandırmaya çalışarak kulüplerinden koparılmaya çalışılması beni şahsen futboldan nefret eder hale getirdi.

Özetle yukarıda saydığım sair sebeplerle ilimiz futbolunun uçurumun kenarına geldiğini görüyor ve ilgisizlik destek verilmeyişi ve bazı yönetici ve antrenör arkadaşların söz ettiğim yanlış davranışları nedeni ile kulüplerimizin ligi tamamlayamayacak ve hatta kapanma noktasına kadar getirecektir. Umarım herkes şapkasını önüne koyar ve bu yanlışlardan dönerek gereken dersleri alarak doğru işlerle sevgi saygı çerçevesinde kulüplerini yaşatır.