Nerde o eski günler o eski mutluluk, huzur kayboldu kaybettik.

Örf âdetlerimizden vazgeçtik birbirimize kenetlenmeyi bıraktık saygınlığımız bitti

Nerde o eski topra kokusu çiçek kokusu

Umutlarımızı söndürdük.

Güzel memleketim ne oldu sana.

İnsan sohbetleri uzak, kaygı endişe var oldu biz de. Hastalıkların çoğaldı, umutsuzluğun artığı kahkaların söndü memleketimin.

Acı bir tadı kaldı damağımızda yüreğimizi kin sardı öfke duyduk herkese her şeye. Yorgun düştük el tuttuğumuz kimse kalmadı etrafımızda halbuki Hakkarim bize kenetlenmeyi sarılmayı umut etmeyi öğretmişti.

Başında saçı olmayan içinde mutluluk taşıyan o güzel toprak evlerimiz.Kocaman bir aileydik sevgimiz saygımız vardı birbirimize karşı yarınları umut ederek uyurduk ,kavgamız bile güzeldi sonu mutluluktu büyüklerimiz bize ayna olurlardı doğru yol gösterirlerdi hep yanlarımızdaydılar. zorlukları onlarla beraber aşardık.

Dağların memleketi, ters lalenin sembolü gelincik çiçekleri süslerdi dağları baharı,yazı ,kışı ayrı güzel memleketim.

Kışın giyer gelinliğini sümbül'üm yazın yeşillenir her türlü bitli pancar yetişir dağlarında faydalanırız onlardan.

Öyle güzel bir coğrafyası var ki.

Yaylalara başlar koçerliğimiz keçilerle koyunlarla çobanlık yaparız dağlarımızda kadınlarımız tandır ekmeği pişirirler, süt sağarlar berivanlarımız.

Güzel memleketim senin eski halin güzeldi mutluyduk bayramlarımızın tadı hele bambaşkaydı.

Aileydik hepimiz, içimizde sevgi vardı saygı merhamet vardı kin hırs öfke yoktu.

Çocukluğumuz farklıydı gece yarilarina kadar oyunlar oynasaydık doymazdık o kadar iyidik birbirime içtiğimiz suyu bile aynı bardaktan içerdik paylaşırdık paylaştırırdık.

Şimdi dört duvar arasında yanlız oynamaya çalışıyoruz toprak yok çamurdan yaptığımız araba bebekler yerine metallerle plastikle oynuyoruz.

Nerde o eski günlerin güzel memleketim.

Herşey de bir ekmek vardı yediğimiz ekmekte oturduğumuz halıda kadınlarımızın el emeği çoktu.