Bir köprü, iki hayat ve sonu gelmeyen bir yalnızlık hikâyesi...

Başka bir komşudan ödünç aldıkları küçücük bir tarla...
Bir ömür o tarladan geçindiler. İki eş, iki dost, iki sırdaş...
Ta ki kara gün gelip çatana kadar. 26 Nisan 2024.

60 yaşındaki H. İbrahim Keskin, o gün yine her zamanki gibi sabahın erken saatlerinde tarlasına yöneldi. Gözünün nuru, alın terinin toprağıydı orası. Ama ne yazık ki, o gün geri dönmedi. Üzerinden defalarca dilekçe verilen ama bir türlü önlem alınmayan, bariyersiz Karşıyaka (Pirodan) Köprüsü'nden geçerken ayağı kaydı ve hırçın Suya kapıldı. O andan itibaren mahalle halkı, arama ekipleri, yetkililer seferber oldu. Saatler süren arama sonunda H. İbrahim Keskin’in cansız bedeni, iki kilometre ötede, Eresan Köprüsü civarında bulundu.

Ve o günden sonra…

Feleknaz Keskin’in hayatı sessizliğe gömüldü.

Çocuksuz, sessiz bir evde yıllarını geçirdiği hayat arkadaşını kaybetmenin acısını içine gömdü. Feleknaz Anne’nin gözleri artık hep aynı noktadaydı. Hep aynı köprüde… Hep aynı günde...

Bugün ise bir başka acıyla uyandık. Feleknaz Keskin’den haber alınamadığı haberi düştü gündeme. İçimize çöken o tanıdık korku yine geldi. Gazetecilik refleksiyle düşündük: Acaba bugün kocasının ölüm yıldönümü müydü? Acaba artık bu yükü taşımaya gücü mü yetmedi? Acaba eşinin ardından gitmeye mi karar verdi?

Komşular, akrabalar anlatıyor…

Günlerdir sessizdi. Gözleri hep ıslaktı. “Kocamın ölüm günü ne zamandı? Geçti mi? Yaklaştı mı?” diye sorup duruyordu. Sanki bir şeyi bekliyordu.

Bugün yağmur da durmadı.
Sular yine coşmuştu.
Ve biz…
Feleknaz’ı, eşinin kaybolduğu o hırçın sularda aradık.
Hala bir sonuç alınmadı.

Sorumlu Kim?

Mahalleli yıllardır aynı şeyi söylüyor:
“Bu köprüde bariyer yok. Dilekçe verdik, ilgilenen olmadı.”
H. İbrahim Keskin’in ölümünden tam 5 ay önce verilmişti o dilekçe. Sözler verildi ama köprü değişmedi. Aynı tehlike, aynı ihmal, aynı acı…

Şimdi soruyoruz:

Eğer o köprüye zamanında bir bariyer yapılsaydı, H. İbrahim Keskin hayatta olur muydu?
Feleknaz Anne, eşinin ölüm yıl dönümünde böylesine sessizce kaybolup yitip gider miydi?

Yoksa…
Kader mi gerçekten?
Biz yine de soruyoruz.
Çünkü bazı sorular cevap bulmazsa, acılar tekrar eder.